martes, 9 de diciembre de 2008



No es que reflexione mucho acerca del pasado últimamente, lo que si que hago, porque me vino de fábrica, es pensar, mucho, demasiado, en todo.

Y no es bueno, y lo estoy corrigiendo.

Pienso en lo que lo que me puede pasar, sin más, por cualquier cosa, en enfermar. Pienso en lo que hacen los demás que repercute sobre mi, y lo magnifíco y me preocupo y entonces tengo que relajarme y respirar hondo para no pensar que el mundo se derrumba y yo no puedo hacer nada por evitarlo.

Y esto cuando se cumple un año de una de las peores rachas de mi vida, pero sabiendo que afortunadamente, a un año vista, los frutos de esa cosecha no han salido tan podridos como se podía esperar.

Unas navidades felices me esperan. Y tiene que llenárseme la boca al decirlo, porque es algo que hace un año ni siquiera podía imaginar que pasaría y se ha cumplido...algo con lo que esa enfermedad maligna tiñó de desesperanza a mis seres queridos se ha disipado, nos ha dejado un pequeño EXIT al final del túnel

Y como lo pago yo? No cambio, no aprendo. No dejo de preocuparme por las tonterías que los demás posan en mi, comentarios, actitudes que deberían resbalarme porque tengo aquello por lo que hace un año hubiese vendido mi alma al diablo.

Y aun así, no soy capaz de disfrutarlo del todo...
Qué razón tenias cuando me decías que soy fuerte como una roca ante las grandes adversidades de la vida y en cambio flaqueo en las minucias del día a día...

Pero prometo que no voy a permitir que sea así nunca más, no es justo que los terceros acaben teniendo igual o más importáncia en mi estado de ánimo que aquellos que nunca me han fallado y que nunca lo harán.

______________

Listening: The Quest (Bryn Christopher)

4 comentarios:

Anónimo dijo...

No te machaques cariño...si yo tuviera que hacerlo cada vez que cometo un error...si me culpara cada vez que vuelvo a tropezar con la misma piedra, que no me doy cuanta que he vuelto a meter la pata exactamente en el mismo sitio...Nos volveríamos locas de remate...

Lo único que se puede hacer es intentar centrarse en las cosas importantes de verdad y quitarle hierro a las que nos parecen que lo son pero nos engañanan...

Como última cosa decirte que aunque tu no lo creas, desde que te conozco has cambiado mucho y para bien. Ya no eres esa Sonia super agobiada por todo que conocí, te tomas las cosas con muchísima más filosofia y humor...y creo que es mi deber decirtelo para que tambien tengas en cuenta los aspectos positivos!!

Te quiero mucho puppy ;) hasta mañana!

NaNa dijo...

He de confesar-te que m'he sentit molt identificada amb aquest text...crec que tots hem sentit més d'una vegada la frustració per no poder ser al 100% com ens agradaría ser...el fet d'adonar-nos de les nostres propies limitacions no es fàcil, per``o tu sempre ho aconsegueixes.

Encara que et costi canviar el que no t'agrada, ets capaç de ser concient d'allò que no et deixa ser feliç del tot i ja´només això ja és un gran pas!

No t'estresis, que vals un mon!!

Ah,i a més a més m'encanta com està escrit, els símils les metàfores, escrius de conya nena!

molts petons!!!

Patty dijo...

No esperaba encontrar actualización!que bien!!!

Sabes??creo que este post podría resumirse en una palabra: STRESS
Estas muy cansada, tienes poco tiempo y no estas para tonterias cuando tienes tiempo libre.

Lo reconozco perfectamente porque es exacto a lo que tb me pasa a mi.
Así que, deja el stress de lado y limitate a disfrutar!!
(de paso que te doy el cosejo a ti, tb me lo doy a mi misma jejeje)

Un besazo y cuidate los ojitos!!

Yas dijo...

"...sabiendo que afortunadamente, a un año vista, los frutos de esa cosecha no han salido tan podridos como se podía esperar..."

Increíble esta frase, no podrías haber encontrado una mejor para describirlo.

Ya sabes lo importante que es tener las cosas primero en la cabeza antes de poderlas llevar a la práctica, así que tómate tu tiempo y no te agobies que la vida es muy larga ;)

Tienes que seguir escribiendo aquí no lo dejes nunca porque creo que es una de las cosas más beneficiosas que haces para tí misma y no sólo para los demás y te lo mereces.

Es como cuando te digo lo de "vamos a darnos un capricho" jejeje

Nos vemos en un ratito bombon!!
Un bacio!