miércoles, 19 de marzo de 2008

Friends will be friends



Mi blog ha sufrido algunas pequeñas remodelaciones, así como mi vida en los últimos tiempos. Algunas fotografías y frases que lo decoraban y que coloqué en un momento determinado y no demasiado bueno para mi han desaparecido.
Evocaban momentos tristes y melancólicos que ya no quiero recordar.

No es que me haya olvidado de todo, solo es que ahora mismo me siento bien.

Los problemas materializados en forma de enfermedad que acechan a mis seres queridos me hicieron ver que hoy todavía lo tengo todo pero mañana quien sabe?
Así que tal como prodrían estar las cosas si se hubieran precipitado los acontecimeintos me veo con valor para afirmar que siento que tengo todo lo que necesito, que ojalá siempre fuera así...

La última vez que sentí una sensación similar a la felicidad fue en verano y sabéis el porque. Pero todo resultó ser un espejismo, algo que me elevó pero que también me hizo caer a la misma velocidad con la que se produjo el ascenso.

Pero ahora mismo la situación no tiene nada que ver con aquella. Los pies están muy en la tierra, soy muy consciente de todo, lo acepto, lo entiendo y en la medida de lo posible intento disfrutarlo.


Al final si he querido estar bien me lo he tenido que currar por mi misma, apoyada por mi familia, por mis amigos, y punto.

Me siento con la necesidad también de que este blog no solo refleje mis bajos estados de ánimo sino también cuando se produzcan al contrario, por eso me expreso así

Nunca me cansaré de decir el bien que me ha hecho este viaje a México, me ha abierto la mente en todos los sentidos y se que me ayudará y que esa sensación me acompañará siempre en mi camino.

He aprendido que lo que te hace sentirte bien no es estar con una determinada persona, no es apoyarte solo en alguien que crees que te va a salvar. Te tienes que salvar tu solo, y enfrentarte a las cosas que alomejor en algún momento te dan miedo y te bloquean y hacerlas teniendo siempre en la mente una frase que vengo pregonando desde hace ya tiempo: “Lo mejor está siempre a la vuelta de la esquina”

Muchos sabéis que en algún momento tuve reparos en si hacer el viaje o no, amparada en el no poder graduarme este año (luego he descubierto que somos bastantes! XD) pero básicamente era por inseguridad. La vocecita del miedo llamó algunas veces a mi puerta pero ignoré su llamada y no le abrí.

Gracias a eso y al gran apoyo de mis amigos, tanto los compis de viaje como del resto, tomé la decisión correcta, una de las mejores de mi vida sin duda, así que gracias como siempre por estar a mi lado. Soy quien soy por la gente que me rodea, por la que me siento querida incondicionalmente , la que no me deja nunca que me sienta sola...sois la grandeza de mi vida, lo que la llena.

Y espero que aunque vengan momentos menos buenos, nunca dejemos de pasarlo bien! Últimamente el listón está alto! jejeje

También quería hacer una referencia a hace un hace un año, bueno mejor dicho la Semana santa del 2007 (ya que al no coincidir en las mismas fechas del calendario no son 365 días exactos) fue un punto de inflexión muy importante para mi recuperación en todos los sentidos.
El tratamiento de la terapia Neural empezaba a hacer efecto y eso repercutió positivamente en mi estado de ánimo, sumado al apoyo de todos.

Pero hubo una persona que estuvo especialmente a mi lado durante aquellos días y que demostró que la palabra amiga se queda pequeña para ella. Fueron unos días muy especiales ya que estuvimos juntas prácticamente las 24 horas y compartimos momentos irrepetibles (una pizza a las 8am viendo Leyendas de Pasión??Si,es posible!)
Irene te quiero muchísimo, y siempre te llevo conmigo ;)
Repetimos estos días ¿?jejeje

No era mi intención que esto quedara excesivamente cursi pero fue un gesto muy importante para mi, que siempre recordaré y no quería pasarlo por alto.

Cuando alguien te importa de verdad, se lo tienes que hacer saber siempre.Hoy me encargaré de recordárselo a mi padre ;)

Espero que os guste el collage, solo fotos de fiesta y solo estais los importantes ;)

Apa, a descansar y salir!
Muaaaaaaaaaa


Listening: Craig David Hot Stuff VS Bob Sinclar World Hold On Remix

http://www.youtube.com/watch?v=GP1NKh7Kpyg&feature=related




PD: Ha habido un impás en las crónicas sobre Riviera pero....continuaran jejeje

9 comentarios:

Mayka dijo...

Que palabras tan bonitas y que guay que sigan los escritos de buen rollo!

No te vas? Quedamos una tarde?

Nos decimos algo!

Kissesss

irecire dijo...

Mi amoooooooooool!!!!

Pero mira que llegas a ser burri!!
Me han encantado las fotos, lo que dices sobre nosotros y sobretodo lo que dices sobre ti.
Me encanta verte así y q la puerta de tu estado de ánimo de últimamente esté abierta, pero ni te plantees entrar ;-)

Si es que te mereces todo lo mejor, coñe!!!!!!!!!

Y de lo que dices sobre mi...eres más que tonta!
Me has hecho llorar y todo...y no va en coña!!!
Aquí me ves con los ojos más que húmedos.

No sé como devolverte las palabras hacía mi dirigidas, creo que lo sabes todo... sólo te diré que : Siento lo mismo e incluso más!!!!!!!!!!!!!!!! ;-)

Te adoro amor!
Y sin ti nada en mi vida sería lo mismo!

Tenemos 4 días por delante para repetir, así que...ves pillando aire que empezamos en 0.3!!!!!!!!

Muaaaaaaaaaaaaaaaaaks!

Y en nombre de todos, creo, gracias por dejarte querer pero sobretodo querernos tanto!

You're the best!!

irecire dijo...

Por cierto, que he visto que sale Vane por allí....me tienes que pasar las fotos del sábado aquel, eh?
A ver si logro recordar algo!!! xDDD

Floc dijo...

Tiaaaaaaaaaa, estic molt enfadada amb tu! Hi ha alguna foto que és prohibidíssima! Algunes fotos amb cares que no es poden exhibir al públic! Per favoooooooooooor...! Això va per la foto de "morru" i la de Bali que sortim tu i jo (sobretot jo) amb cara de Suttón... INDIGNACIÓ! Crec que hauries de posar un llibre de reclamacions en el blog; tanta remodelació i això no ho poses... Últimament fa falta! Hahahaha!

Menu, tot sigui per l'amistat... A la pròxima m'enfadaré de debò eh? Apa maxota, a seguir així, sent una Sònia positiva, que la negativa no m'agrada gens, ja ho saps. Hihihi!

P.D.: T'escric des de casa els avis una cosa ràpida perquè estic robant connexió d'algun veí despistat!

BETxitux a tots!

SLu dijo...

M'en alegro que per lo menys l'escrit hagi agradat!

Joooo Betty m'has tallat el rollo jo que m'he motivat en posar fotos que em recorden bons moments! pero si ja saps que aquí tot queda en familia donaaaa

Saps que hi ha fotos encara més compromeses aixi que no et queixis!!jajaja

Buenu...vist l'èxit em sembla que s'han acabat els collages!xD

Molts petonets per recordar-vos sempre de passar per aquí!

UEM!!

irecire dijo...

Queremos más collages!!!!!!!!!!!!!!
Con fotos comprometidas! :P

Sony, pon las que dices que aún són más comprometidas xD

Betty, estas preciosa a totes, la que vale vale ;-)

Fins la pròxima actualització hermosas!

P.D.: Acuérdate de pasar por mi flog de vez en cuando, q tb se te echa de menos =(

Anónimo dijo...

Muy chulo el recopilatorio de fotos pero no salgo en ninguna xD

Para el próximo un book

Feliz semana santa ;)

Anónimo dijo...

Soni mentres stas parlant per tlf jo m'he dedicat a llegir el teu escrit, fantàstic!!! M'ENCANTA tot el que escrius, es genial!!! I m'encanta la sònia d'ara, ets 100% positivitat i això es transmet, ho fas sentir en moments baixos a les altres persones i no té preu!!!!


Betty, ets una exagerada de mucho cuidadoooo! Estas preciosaaaa a les fotos, divina!!!! En 5 anys no t'he vist akest pèl a la uni..així que menos plancha i más deleitarnos con tu naturalidad... prexiosaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!


MuaksssS***

Anónimo dijo...

hola!

estoy por aquí!!

te he llamado, sabes lo de mañana verdad? ^^

espero que nos podamos ver guapa!
bueno seguro que si no es mañana nos veremos el sábado!!

tengo ganas!!!

un besote!