lunes, 28 de enero de 2008

...Destination unknow...


Avui comentari insubstancial...però ja toca de tant en tant


Com vam riure divendres...(famosos a "Justins", eh Bety jejeje) I dissabte!...rememorant les fotos de cap d'any, amb actuacions estelars de personatges deconeguts!

Gràcies!Amb vosaltres val la pena deixar els problemes aparcats encara que només sigui pel cap de setmana, ens ho mereixem...ara a continuar estudiant!


Molts petonts per arrencar amb força la setmana!




Listening: Destination Calabria - Alex Gaudino
http://es.youtube.com/watch?v=dfSzy_yuoDY&feature=related

martes, 22 de enero de 2008



...Sin inspiración...

Me conformo con cuatro lineas y la música que me acompaña...

Ha pasado una semana agotadora, fisica y psicologicamente...

Pero no vale venirse abajo, hay que seguir...

Parece que si lo escribo me es más fácil concienciarme de ello...

Otra semana ha empezado...¿mejor que la anterior?...ojalá que si...por lo menos hoy se materializa mi "sopresita" ;)

Echo mucho de menos estar un periodo de tiempo tranquila...De momento me conformo con mi nuevo lema:

"LO MEJOR SIEMPRE ESTÁ A LA VUELTA DE LA ESQUINA"


Gracias por todo el apoyo que me habeis dado, lo he absorbido y llevo una parte vuestra dentro de mi ;)


Video: Apologize (Timbaland)

lunes, 14 de enero de 2008



Hoy no me importa nada excepto tu

No me importa si estoy triste, no me importa mi examen de mañana, no me importa no poder dormir, ni llorar, hoy yo no importo nada. Solo quiero que te recuperes.

Se que no llegaras a leerme, pero aún así y siendo esta mi única vía de escape para expresar como me siento tengo que decirlo, o mejor dicho, escribirlo.

Ponte bien, recupérate por favor.

Sabes que en casa somos una piña, te necesitamos, se fuerte, aun te queda mucho por dar...

Tienes que seguir enseñándome a ser fuerte...
A saber como afrontar lo que venga con coraje...
A sentirme orgullosa de ti, de que pese a que ya has vivido una vida plena no quieras rendirte aún, a que sigues teniendo ilusión por la vida con 78 años...

Gracias por cuidar siempre de tu familia, por pensar en ellos antes que en ti, por no juzgarnos nunca...
Por no haberme pedido explicaciones de todo lo que me ha pasado últimamente cuando podrías haberlo echo...

Por haberme apoyado el año pasado sin agobiarme...por enseñarme a querer el campo, por ayudar a curarme...

Gracias por decirme hoy que esta primavera también plantaremos juntos en Piera...
Lo haremos, como el año pasado.
Y daremos paseos por la riera a primera hora de la maña, tu, caña en mano, a paso más enérgico que el mío...
Como siempre me llevarás ventaja pero rebajaras el paso creyendo que no me doy cuenta para hacerme creer que vas más lento...
Y me contarás historias mientras caminamos, esas que tanto me gusta escuchar...y volveremos “coloraos” a casa...

Tu me diste el mejor consejo que nadie me ha dado. Me dijiste que en la vida las cosas vienen cuando menos las esperas pero que aunque te cojan desprevenido, si es algo que de verdad quieres tienes que luchar por ello.
Me dijiste: ningún momento será mejor que este

He intentado hacerlo y me siento orgullosa

Sigo necesitando tus consejos para crecer cada día...

Se que lo que viene ahora no depende de ti...pero lucha, como lo has hecho toda tu vida.
Estamos todos contigo.

Ahora voy a seguir estudiando, pero solo para darte una buena noticia mañana cuando te vaya a ver.
Tengo muy presente tu frase:
- “Tu no te preocupes que me queda un as en la manga”


Video: Somewhere Over the Rainbow (Israel Kamakawiwo Ole's version)
Miradlo, son 5 minutitos pero os sentará bien, elegid en que lugar de todos os gustaría estar ;)

miércoles, 9 de enero de 2008

Ha llegado un cambio (4x01)



Prueba 1 superada: primer examen fuera.
Espero que con buen resultado...
Ahora a relajarse antes de que amanezca un nuevo día y vuelva con mis amigos los libros, ellos no te abandonan, aunque a veces te dan ganas a ti de mandarlos a algún lugar que empieza por m...

Lo dicho, esta noche relax para el estreno de la season cuarta de Anatomía de Grey, una de las mejores series tanto del panorama actual como de los últimos años.

Coged palomitas y clinex...

Veo malos tiempos de nuevo para mi amiga Izzie...metida en una historia de “quiero y no puedo” con su mejor amigo y casado, George, del que además se ha enamorado...
Y temo que Dereck seguirá a expensas de las idas y venidas de Meredith (esos si son altibajos emocionales!) pero seguirá estando ahí, como siempre...
Además de problemas varios para el resto de personajes...aquí nadie se libra
Pero sin duda el peor parado... el doctor Burke, eliminado de la serie por unos comentarios que dejaron bastante que desear...

Para todos los que aún no la sigáis, tratad de engancharos esta noche y si no acabáis de pillar alguna trama, os presto mi ayuda, garantizada 100% sin spoilers jeje
Todo sea para ayudar al prójimo.

Espero tener tiempo entre examen y examen para actualizar en breve...si no me veis por aquí ya sabéis donde encontrarme......(en nick havanna.......nooo es broma XD)

Cuelgo el final de la tercera temporada, que aunque lo repusieron la semana pasada, no está de más volver a verlo.

Hay momentos en que como dice la canción que suena de fondo:
ALL WE CAN DO IS KEEP BREATHING




Ànims per tots.

lunes, 7 de enero de 2008

Calma y sangre fría


Se han acabado las fiestas navideñas...y al final y pese a que encaré su llegada sin demasiado entusiasmo, me da pena que terminen...

Echaré de menos estos días...

Levantarme tarde, compartir mucho tiempo con mi familia, ver películas y series, jugar al risk y al ajedrez, releer mis libros preferidos, “comentar la jugada” con mi hermano, ir de compras, los trivials en la wii...

Últimamente echo de menos demasiadas cosas...

Será por lo sensible que estoy...

Hay veces que crees que la tormenta ya ha pasado, pero cuando menos te lo esperas un pequeño altercado te hace retroceder los pocos pasos que habías avanzado...

Y el resultado de la tempestad es que todo me afecta y me irrita demasiado.

Me molesta profundamente que la gente se quejen exceso, y que se crean los más desagraciados del mundo...me da rabia que haya personas que lo están pasando mal y aun así mantienen la entereza, que hacen de tripas corazón para intentar estar bien, que aguantan y solo se derrumban en la soledad de su habitación...

Y que después de ese esfuerzo te cruces con alguien que se equipara con sus problemas...
Yo me pregunto...si estas así por eso? que haríais en OTRA situación!?

Parece que quieran entablar una competición para ver quien es más desgraciado.
Pues nada nada te dejo que me ganes, te regalo todos mis problemas!

Siento que he recuperado el mal humor, quizás porque se han terminado las fiestas, aunque los que viven conmigo saben que no lo he abandonado. Pero vienen cosas muy duras a la vuelta de la esquina y no puedo evitar sentirme sola para enfrentarme a ellas...

Por suerte después de la tempestad viene la calma o por lo menos eso dicen...

La necesito urgentemente, para que la desgana y la mala leche no puedan conmigo...y no me hagan renegar de todo como acabo de hacer...

Espero que algún dia mi vida este tan llena de cosas buenas que me de absolutamente igual como se comporte la gente de mi alrededor.

Como decía, se acercan los días de estrés, miedo y nervios, así que me preparo para no superar mi media de 5 horas dormidas diarias...

¿Veis como necesito esa calma que reclamo?
Un respiro por favor

Soy una persona melancólica y bastante dramática, lo sabéis. Y cuando se acaba algo me pongo sumamente triste, si cada navidad me pasa, como no me va a pasar este año?

Ojalá el año que viene seamos los mismos en la mesa, por favor. Es mi único deseo para el 2008.



Listening: Eres mi religión (Maná)

martes, 1 de enero de 2008

Bienvenido 2008






No he hecho balance del 2007, me daba pereza...
Supongo que es producto de las ganas que tenía de que terminara...

Sin embargo, si tuviera que resumirlo en una palabra, esa sería altibajos...


Un año en el que estuve muy arriba y también muy abajo, que me ha dado los mejores momentos, y también de los peores...
Pero con lo que me quedo es con que los buenos momentos me han dado la fuerza que necesitaba para enfrentarme a los malos...
Pese a todo me ha hecho mejor persona, más fuerte, más segura de mi misma...
Me ha echo sentir como es cuando sabes lo que quieres y vas a por ello, independientemente del resultado...

Pero todo eso ya es el pasado...

Ahora empieza un nuevo año...con incertidumbre, miedo y esperanza...
Ojalá que 2008 sea como un huracán que arrastre con todo lo malo que ha crecido en estos últimos meses del año, que podamos hacer limpio y empezar de nuevo...
Pero sin olvidar los buenos momentos que hemos vivido...

Ojalá le traiga salud y suerte a todas las personas que la necesitan y a las que quiero...
Especialmente a mi abuelo, para que pueda seguir contagiándome de su espíritu de superación, cuando me habla mirándome a los ojos y me dice en su tono enérgico tan característico:
- Sonia, tienes salud y juventud, te queda mucho por delante, conseguirás lo que quieras pero ten paciencia...

Mientras hay vida hay esperanza.

Es lo que me digo a mi misma cada vez que pienso que algún día puede que deje de escuchar esas palabras...

A veces lo queremos todo y no nos paramos a pensar cuanto camino nos queda por delante...pero al mismo tiempo, la vida es corta...y hay que aprovechar cada minuto...

Quiero empezar el año pensando en positivo, algo que a veces me cuesta, pero no puedo permitirme el lujo de dejarme llevar por el desánimo...
Ni yo ni ninguno de vosotros ;)

Ojalá el año nuevo os traiga lo que necesitáis para acabar de ser felices, y si son muchas cosas las que os hacen falta, escoged aunque sea solo una para este año, porque como dicen los sabios...queda mucho por delante...







Empieza 2008. A comérselo.




Listening: Me enamora (Juanes)








PD: Gracias por la noche de ayer!